Het bestuur wenst Ruben, Anja en Anine heel veel sterkte met dit plotselinge verlies! Een succesvolle tophond die zijn sporen in het veldwerk absoluut verdient heeft.Guus 2016-2024
Gisteravond hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve Guus. Binnen zeer korte tijd werd hij het slachtoffer van zeer agressieve melanomen en bleek er geen redden meer aan.
Guus was in vele opzichten mijn droomhond. Vanaf het eerste begin paste hij bij mij. Hij paste bij ons als gezin. Hij werd het ritme van mijn dagen. Vroeg op en samen de polder in of een stuk fietsen. Na het werk weer samen op pad en in de avond opnieuw.
Samen het veld in was een groot plezier. Guus joeg gepassioneerd en groots en vergat af en toe dat hij een vizsla was. Vele uren trainden we. Janneke en Csillan als vaste maatjes. Maar ook met Michael, Sylvia, Tom, Janet en recenter met Adrie en Mareen. Samen leren, samen genieten.
Guus presteerde dingen die geen Nederlandse vizsla eerder deed. Hij maakte mij trots in het veld. Maar trotser was ik nog dat hij niet alleen een zalige jachthond was. Hij kon schakelen als geen ander. In het veld ging er een knop om, buiten het veld was hij de ultieme gezinshond. Hij liet zich aankleden door Anine, sliep met de katten, liep hard of skate met ons. Pakte pakjes uit bij Sinterklaas. We kampeerden, visten en gingen samen naar het strand. Guus zwom als de beste maar wachtte aan de vloedlijn als ik zwom. Hij was m’n trouwe gabber en vol liefde naar ons allen.
Nu laat hij een gapend gat na en waar hij zat doet het pijn. Ik voel me in de war en zal moeten zoeken naar een ritme zonder Guus. Met z’n allen voelen we de liefde en de steun van mensen om ons heen. Mensen die hem kenden en van hem hielden. Guus zal niet vergeten worden en leeft voort in onze harten en in de prachtige kinderen die hij na liet.
Ruben Groenendijk